ارزش زيست‌محيطي و اقتصادي پسماندهاي خشك امروزه بر كسي پوشيده نيست. پلاستيك، شيشه، كاغذ، مقوا و البته فلزات قراضه رهاشده در محيط زندگي انسان به لطف پيشرفت تكنولوژي دوباره قابليت استفاده پيدا مي‌كنند تا هم محيط زيست كمتر زيان ببيند و هم انسان‌ها بيشتر سود كنند.
در اين جا مي خواهم يك خريدار ضايعات در كرج را به شما معرفي كنم كه مي توانيد با خيال راحت اجناس خود را بفروشيد، فقط كافي است وب سايت دپوچي را گوگل سرچ كنيد.
صنعت بازيافت ضايعات فلزي بخش بسيار مهمي از اين چرخه سودآور را تشكيل مي‌دهد. يك قوطي آلومينيومي تا وقتي كه بازيافت شود، همواره همان قوطي باقي مي‌ماند! پس بازيافت آن در سرتاسر جهان يك فعاليت مطمئن و پرسود اقتصادي است. البته بازيافت تمام فلزات به آساني آلومينيوم نيست. مثلا قلع و آهن محصول فرآيندهاي زمين‌شناسي‌اي هستند كه ميليون‌ها سال به طول انجاميده و قابل جايگزيني نيستند. بنابراين فرآيند بازيافت اين فلزات متفاوت‌تر است. در اين مقاله درباره فلزات قابل بازيافت، فرآيند بازيافت و اهميت اين عمل صحبت شده و بعد از خواندن آن ديدگاه شما به آهن قراضه‌هايي كه ظاهرا كم‌ارزش به نظر مي‌رسند تغيير خواهد كرد!
بازيافت ضايعات فلزي
ميزان بازيافت‌پذيري فلزات مختلف يكسان نيست. براي مثال حدود ۶۷ درصد از فولاد قراضه و ۳۵ درصد از مس بازيافت مي‌شوند. اما به صورت كلي انرژي مصرف‌شده براي بازيافت ضايعات فلزي نسبت به انرژي مورد نياز براي توليد اوليه آن‌ها، بسيار كمتر است.
مراحل بازيافت ضايعات فلزي
به طور كلي براي بازيافت ضايعات فلزي مراحل زير طي مي‌شود:
جمع‌آوري: به دليل ارزشمند بودن قراضه، فرآيند جمع‌آوري آن متفاوت‌تر است و كمتر توسط دفاتر زباله ارسال مي‌شود. قيمت ضايعات آهني و غيرآهني با توجه به عوامل مختلفي مانند نرخ بازار، ميزان خلوص و... تعيين مي‌شود. در كشوري مانند آمريكا، وسايل نقليه بزرگ‌ترين منبع قراضه هستند. سازه‌هاي فولادي، كشتي‌ها، راه‌آهن، ابزارهاي كشاورزي و ضايعات مصرفي از ديگر منابع عمده‌ي مواد بازيافتي به حساب مي‌آيند. توليد ضايعات فوري هنگام ساخت محصولات جديد نيز موضوعي اجتناب‌ناپذير به شمار مي‌رود.
مرتب‌سازي: اين فرآيند به معناي جدا كردن فلزات از قراضه يا پسماندهاي مواد گوناگون است. به اين منظور در عمليات بازيافت خودكار از سنسورها و آهنرباها استفاده مي‌كنند. همچنين در برخي موارد رنگ يا وزن مواد را براي تشخيص نوع فلز مورد بررسي قرار مي‌دهند.
پردازش: براي انجام پردازش بيشتر شكل فلزات را تغيير مي‌دهند تا براي فرآيند ذوب آماده شده و با صرف انرژي كمتري به مذاب تبديل شوند. براي مثال آلومينيوم را به صورت قطعات كوچك و فولاد را شكل بلوك درمي‌آورند.
ذوب: هر فلز در كوره‌ي مخصوصي ذوب مي‌شود كه اين فرآيند با توجه به اندازه كوره، درجه حرارت آن و حجم فلز، از چند دقيقه تا چند ساعت زمان مي‌برد.
خالص‌سازي: براي اطمينان از كيفيت و عدم آلايندگي محصول، با روش‌هاي مختلف مانند الكتروليز، روي آن عمل تصفيه را انجام مي‌دهند.
استحكام: بعد از خالص‌سازي، فلزات ذوب‌شده با استفاده از كمربند نقاله، براي خنك كردن و صاف كردن منتقل مي‌شوند. در اين مرحله فلزات بازيافتي به اشكال مختلف مانند ميله درآمده‌اند.
حمل و نقل به كارخانه‌ها: فلزات پس از خنك‌سازي به كارخانه‌ها منتقل مي‌شوند تا براي توليد محصولات گوناگون مورد استفاده قرار بگيرند.
چه فلزاتي قابل بازيافت هستند؟
فلزاتي كه قابليت بازيافت دارند را مي‌توان به دو دسته تقسيم كرد:
فلزات آهني
فلزات بدون آهن
گروه اول دربرگيرنده محصولاتي مانند فولاد است كه تركيب اصلي آن‌ها شامل آهن باشد. بازيافت ضايعات براي توليد فولاد و چدن امري معمول به شمار مي‌رود. كيفيت فلزات به دست آمده به ميزان خلوص اين مواد زائد و تركيبات اوليه سازنده آن‌ها وابسته است. در نهايت قطعات بازيافت شده در بخش‌هايي مثل بدنه ماشين‌هاي كهنه، ابزارهاي خانگي، ساختار و اسكلت ساختمان و ريل قطار مورد استفاده قرار مي‌گيرند.
دسته دوم فلزاتي مانند آلومينيوم هستند كه فاقد آهن بوده و نقش مهمي در صنعت دارند. اين فلزات نسبت به فلزات داراي آهن فراواني كمتري داشته و به همين دليل ارزش بيشتري نسبت به ساير ضايعات موجود در زباله‌ها دارند. هر ساله ميليون‌ها تن از اين مواد در سراسر جهان ذوب شده و به شكل‌هاي مختلفي درمي‌آيند.
علاوه بر آلومينيوم كه استفاده از آن در صنايع بسته‌بندي روز به روز افزايش مي‌يابد، فلزات بدون آهن ديگري نيز قابليت بازيافت دارند كه از مهم‌ترين آن‌ها مي‌توان به موارد زير اشاره كرد:
مس (Cu): استفاده از اين فلز در جهان سابقه‌اي بسيار طولاني دارد. ايران داراي ذخاير بزرگي از مس است و اين مسئله باعث شده تا استخراج فلز مس نسبت به بازيافت آن مورد توجه بيشتري قرار بگيرد.
سرب (Pb): باتري‌هاي اسيد_سرب كه با نام حرارتي_نوري نيز شناخته مي‌شوند، از منابع اصلي سرب كهنه هستند كه در تجهيزات ذخيره‌كننده انرژي، وسايل نقليه و ماشين‌هاي صنعتي به كار مي‌روند. سرب بازيافت شده به صورت سرب نرم يا آلياژهاي سرب درمي‌آيد و بيشتر براي توليد مجدد همين باتري‌ها استفاده مي‌شود.
نيكل (Ni): اين فلز در ساخت محلول‌هاي كارخانه‌اي، كاتاليزورها و باتري‌ها كاربرد داشته و آلياژهاي متنوعي مانند مونل، نيكل_نقره و نيكل_برنج را شامل مي‌شود. اخيرا بازيافت باتري‌هاي قابل شارژ نيكل_كادميوم مهرشده رونق پيدا كرده
تيتانيوم (Ti): اين فلز بيشتر براي ساخت فولاد زنگ‌نزن به كار مي‌رود. قطعات بازيافتي آن از بدنه هواپيماها، زيردريايي‌ها و مبدل‌هاي گرما به دست مي‌آيد.
كروم (Cr): عمده‌ترين استفاده كروم در فولاد زنگ‌نزن است. بنابراين اين محصول مهم‌ترين منبع بازيافت آن به شمار مي‌رود.
قلع، بريليوم، كادميوم، كروم، كبالت، منگنز، جيوه و...
منبع:https://ahanonline.com/167426/%D8%A8%D8%A7%D8%B2%DB%8C%D8%A7%D9%81%D8%AA-%D8%B6%D8%A7%DB%8C%D8%B9%D8%A7%D8%AA/
- سه شنبه ۲۳ شهریور ۰۰ ۱۳:۵۶ ۸ بازديد
- ۰ نظر